মিউনিখ-ডায়েৰী

 পোহৰৰ উত্‍সৱ- ৩১ ডিচেম্বৰ (জাৰ্মানী) ( প্ৰথম খন্ড)

...বিভিন্ন অনুষ্ঠানৰ আৰম্ভনী বা সামৰণীত অপূৰ্ব আলোকসজ্জা আৰু আতচবাজী দেখিছিলো, ৩১ ডিচেম্বৰৰ ৰাতি ইমান আতচবাজী হব পাৰে বুলি ভবা নাছিলো বা দেখা নাছিলো | যোৱা কালি ইন্টাৰনেটৰ পৰা তথ্য আহৰণ কৰি ৰাতি ১১ বজাত ওলালো -লক্ষ্য- মিউনিখৰ অলিম্পিক ভিলেজ | ১৯৭২ ৰ মনোমহা ষ্টেডিয়ামটো চাবলৈ সময় উলিয়াব পৰা  নাছিলো | তাৰ লগতে আছে বি.এম.ডৱলিউ ৰ মূখ্য উদ্যোগ আৰু সংগ্ৰাহালয়...
...বাহিৰত -৫, -৬ ডিগ্ৰী চেন্টিগ্ৰেড তাপমান, তুষাৰে আৱৰা ভুমি, ৰাতি দুভাগ...  মেট্ৰত মানুহৰ ভিৰ, ভৰি দিবলৈ ঠাই নাই...প্ৰথমতে কিয় যে আহিলো বুলি প্ৰশ্ন হৈছিল...তথাপিও মানুহৰ সোতঁত ভাঁহি গৈছিলো...ৰাতিৰ পোহৰ বৰফত বিচ্চুৰিত হৈ BMW আৰু অলিম্পিক ভিলেজক মনোমোহা কৰি ৰাখিছিল...
...প্ৰথমবাৰ, তাতে অকলে যোৱা কাৰণে ম‍ই মাত্ৰ অনুসৰণহে কৰিছিলো...ক্ৰমান্বয়ে ওপৰলৈ উঠি গৈছিলো...তুষাৰবোৰ মানুহৰ গছকত বৰফলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে...পাহাৰৰ ওপৰলৈ যোৱা খট-খটিবোৰ বৰফে সমান কৰি ৰাখিছে...ভয়, শংকা, শিহৰণৰ মাজেৰে ম‍ই পাহাৰৰ টিলাটো পাই দীঘ্লকৈ উশাহ লৈছিলো | হাজাৰ হাজাৰ সুৰাসক্ত মানুহ ইমান ৰাতি তাত কি কৰিবলৈ আহিছে ভাৱিলে আচৰিত লাগে...৭ মহীয়াটোৰ পৰা ৭০ বছৰীয়া বৃদ্ধলৈকে...
...সকলোৰে হাতে হাতে একো একোটা মোনা...ভৰাই আনিছে ফটকা, ৰকেট, ফুলজাৰি...তাত কোনো বিশেষ ভাৱে তৈয়াৰী সা-সজ্জা নেদেখি মনটো সেমেকি উঠিছিল...কিহৰ বাবে আহিছে এওঁলোক...নিজৰ নিজৰ ফটকা, ফুলজাৰি দেখোন ঘৰৰ ওচৰতে ফুটাব পাৰে...!!!
...১২ বাজিবলৈ পোন্ধৰ মিনিট বাকী...তাৰ আগতে মজলীয়া ভাৱে অ’ত-ত’ত দুই এটা ফটকা ফুটাই আছিল...এইটোহে যেন সময়...প্ৰায় ৪৫ মিনিট সময়...কোটি কোটি টকা ধুলিস্যাত্‍ কৰি মানুহৰ আনন্দৰ বাবে ফটকা, ৰকেট, ফুলজাৰি য়ে আকাশখন পোহৰাই ৰাখিলে...সকলোৱে একেলেগে আনন্দ লবলৈয়ে ইয়ালৈ আহিছে...ফটো তুলিবলৈ হাতখন উলিওৱাত সংজ্ঞাহীন হৈ গ’ল...তাৰ আশা বাদ মাথো উপভোগ কৰিলো...
...কেইটামান শিহৰিত মুহুৰ্ত আৰু এমোকোৰা ষ্মৃতি লৈ নামি আহিলো...আগতকৈ অতি বিপদজ্জনক ভাৱে...
...আহোতে এটা কথাই বাৰে বাৰে খুন্দিয়াই থাকিল...বছৰটোত মুকলি হোৱা ধোৱাঁৰ এক-তৃতীয়াংশৰ সমান আজি এধন্টাৰ ভিতৰতে বায়ুমন্ডললৈ মুকলি হ’ল...গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধি, বায়ু প্ৰদুষণ বুলি চিয়ঁৰি থকা কোনো আজিলৈকে এই বিষয়ে জোৰকৈ আগবাঢ়ি অহা দেখা নাই...!!!